Naar huis..

Beste lezers,

Nu ik weer in de auto zit onderweg naar huis schrijf ik dit blog. Uiteraard rijd ik niet zelf maar mijn vriend die al deze tijd mee was.

Ik kijk terug op een hele fijne leerzame periode waar ik veel heb mogen leren op zowel verloskundig als op persoonlijke vlak. Een casus die mij dan ook steeds bij blijft is een casus uit mijn zesde stageweek.

Mevrouw, G5P3, 41 weken, werd ingeleid in verband met haar hoge BMI en verwachtte een baby tussen de 4100 en 4200 gram. De avond voorafgaand aan de dienst was ze om 19:30 binnengekomen met lichte contracties na het gebruik van misoprostol tabletten. Omdat de weeën niet doorzetten maar ze vanwege haar BMI moest worden ingeleid werden de vliezen gebroken om 23:30 en bleek ze op 5 centimeter ontsluiting te zitten. Vanwege de toenemende intensiteit van de weeën maar geen progressie werd er om 06:45 een epidurale anesthesie (EDA) geplaatst.

Om 07:15 namen de verloskundige en ik de zorg over. De barende bleek niet verder gevorderd te zijn sinds 23:30. Tijdens de overdracht bespraken we de kracht van de weeën. De barende had 5 weeën per 10 minuten met een duur van 1 minuut maar gezien de progressie leken deze niet sterk genoeg. Daarnaast was de basislijn verhoogd en besloten we nog niet te starten met het geven van oxytocine IV omdat we haar niet wilde over stimuleren.

Na een uitgebreide overdracht was het inmiddels 08:00 uur toen we een vaginaal toucher verrichten. Deze was idem aan het VT om 23:30. Na het vaginaal toucher besloten we haar te gaan mobiliseren. Zo hielp ik haar uit bed en naar de wc om vervolgens gebruik te maken van de bal. Haar benen voelde zwaar door de EDA en de bal was voor haar een goede positie.

Tijdens een gesprek over de bevalling kwamen we erachter dat de ouders beide gevoelens van angst ervaarde vanwege hun derde kindje die wegens medische redenen met 22 weken is geboren en overleden. Door een goed gesprek met de ouders waarbij we verwachtingen hadden uitgesproken hielpen we het koppel intensief tijdens de ontsluitingsfase. We zijn geen minuut van hun zijde geweken.

Tijdens de ontsluitingsfase hebben we helaas meerdere complicaties gekregen waarbij we moesten handelen. Zoals maternale koorts door de EDA waardoor er antibiotica moest worden gegeven, een stijgende basislijn met soms ongecompliceerde en soms gecompliceerde deceleraties waarbij we meerdere pH's moesten afnemen en een niet vorderende ontsluiting. Na veel mobilisatie, houdingsveranderingen, legen van de blaas en geduld kwam de zwangere tot volledige ontsluiting. We startte met de persfase maar de baby reageerde hier op. We moesten daardoor elke 20 minuten opnieuw de pH's nemen. De moeder begon uitgeput te raken waardoor we een vacuümverlossing bespraken. De partner van de vrouw bleek een fysiek trauma door een vacuüm tijdens zijn eigen geboorte te hebben waardoor hij erg nerveus werd. Ik besloot bekkenbodemsteun uit te voeren en legde uit waarom ik dit wilde doen. Nadat ik dit tijdens een wee deed was er ineens veel progressie! Na nog 3 weeën met bekkenbodemsteun werd de baby geboren!!

Na het onder controle krijgen van de bloeding, het hechten en de postpartum controles besloot ik met ouders de bevalling te bespreken. Ik ging naast het bed staan waar de partner ook stond. Voor ik iets kon zeggen sloeg de vader zijn armen om mij heen. Hij kreeg tranen in zijn ogen en sprak zijn dankbaarheid uit naar mij. Ik had, volgens hem, de vacuüm voorkomen en was mij daarom eeuwig dankbaar. Zijn woorden raakte me en zal dit gevoel, dat ik dit voor hun heb kunnen doen, meenemen.

Ik sluit deze stageperiode af met trots :)

Liefs,

Renske

Verassing!

Lieve lezers,

Vrijdag 14 oktober had ik mijn laatste dienst met mijn begeleidende verloskundige! We mochten een koppel begeleiden bij de geboorte van hun eerste kindje. Een prachtige fysiologische baring die ik zelfstandig heb mogen begeleiden en waarbij ik voor het eerst gebruik maakte van de baarkruk. Het was ontzettend leerzaam om deze bevalling te mogen begeleiden maar ook leuk omdat ik nu 15 bevallingen zelfstandig heb begeleid! Ik had beschuit met muisjes meegenomen als traktatie dus kon ik deze mijlpaal hier goed mee vieren!

Vanwege de taal is het vaak lastig om de bevalling van begin tot eind hier zelfstandig te begeleiden maar met de verloskundige heb ik hier nu een goede werkwijze in gevonden. Ik maak het plan en verricht de praktische handelingen en de verloskundige vertaald indien dit nodig is. Daarnaast heb ik een aantal woorden in het Deens geleerd waardoor ik de geboorte in het Deens kan begeleiden!

Na het afscheid nemen van mijn begeleidende verloskundige reed ik naar huis. Bij thuiskomst deed ik de deur van mijn kamer open, en normaal is mijn vriend thuis, maar die zag ik niet. Maar wie ik wel zag was een hele goede vriendin van mij, Tara! Ze zat uit het niets op mijn bed. Ze had samen met mijn vriend een plan gemaakt langs te komen in Denemarken als verassing. En dat is zeker gelukt!!

Na het vele bijpraten en samen wat te hebben gedronken zijn we naar de Street Food Club gereden in Aarhus. Een leuke hal waar je veel verschillend eten kunt halen zoals: Mexicaans, Grieks, Deens, Indiaans, Italiaans, Spaans en meer.

Zaterdag gingen we naar het Aros Museum met wel 10 verschillende kunsttentoonstellingen! Het leukste was de Rainbow Panorama. Dit was een ronde cirkel op het dak met verschillenden kleuren gas waar je, als je er doorheen loopt, uitzicht hebt over Aarhus in de kleuren van de regenboog. Na het avondeten gingen we op pad om daar een drankje te doen.

Zondag brachten we een bezoek aan de haven waar we een heerlijke koffie hebben gedronken om vervolgens nog even langs de Infinity Bridge te rijden en naar huis te gaan. Na een avond op tijd naar bed en een heerlijke ontbijtje bij La Cabra in de Latin Quater op maandag ochtend was het voor Tara tijd om naar huis te gaan!

Wat was het fijn om haar te zien!

Deze week nog 4 dagdiensten en dan zit het avontuur hier er echt op..

Liefs,

Renske

Bezoek!

Lieve lezers,

Afgelopen donderdag, 6 oktober, mocht ik mijn broer verwelkomen in Denemarken!

We hadden een weekend volgepland met leuke uitstapjes naar het centrum, Den Gamble By, Moesgaard Museum en meer. Het was een ontzettend fijn weekend waarbij we vooral veel verhalen hebben gedeeld en de stad hebben gezien. Als je de foto's wil zien kijk dan even in het fotoalbum! Helaas heb ik van Moesgaard geen foto's want dit is alleen toegestaan voor privé gebruik en mocht ik dus ook niet op dit blog zetten.. Maar als je wil zien hoe blij ik was om mijn broer te zien, neem dan vooral even een kijkje tussen de foto's ;)

Ik ga nu snel een paar uur slapen voordat ik mijn laatst 12uurs nachtdienst in ga! Hierna moet ik nog maar zes diensten en dan zit dit grote avontuur er al weer op!

Liefs,

Renske

De tijd vliegt!

Lieve lezers,

Ik kom tot het besef dat ik morgen alweer mijn zesde stageweek in ga! De tijd vliegt! Over drie weken zit mijn stage hier alweer op en is het tijd om terug naar huis te gaan.. Ergens ook wel weer fijn om iedereen te zien.

Ik merkte dat ik in het begin echt wel tegen de taalbarrière aanliep. Ik vind communicatie een belangrijke factor binnen de verloskunde en als dit wegvalt is het soms toch erg lastig om meer naar de voorgrond te treden. Na het bespreken hoe we dit het beste konden aanpakken merkte ik dat ik stappen aan het zetten ben! Beetje bij beetje werk ik naar zelfstandigheid en zelfvertrouwen. Ik word steeds een beetje zekerder van mijn kennis en kunde.

Waar ik eerder bang was om fouten te maken, merk ik nu dat ik er met veel goede moed voor ga. Ik vind het fijn om deze groei te merken en ga zo nog even door!

De komende week heb ik dagdiensten en dan mag ik het hele weekend met mijn broer zijn! Hij komt een weekend langs en hier heb ik natuurlijk ontzettend veel zin in!!

Liefs,

Renske

Gevoel van trots

Lieve lezers,

Vandaag begon mijn 12-uurs dienst met een bevalling. Helaas ging het plots heel snel en was het niet mogelijk om bij de geboorte van de baby te zijn, in verband met een daling van de hartslag van de baby. Nadat de baby was geboren en alles goed was, was het tijd om de kamer op te gaan. De placenta moest nog geboren worden en toen nam ik het over. Ik liet de placenta geboren worden en checkte of deze compleet was. De placenta was compleet, de bloeding was normaal en de ouders en baby deden het fantastisch.

Het was nu tijd om naar mogelijke rupturen te kijken. Tijdens het verdoven met lidocaïne gel zag ik een labia ruptuur aan beide zijde en een kleine eerstegraads ruptuur. Ik pakte het hechtmateriaal, de bijbehorende instrumenten en begon met de kraamvrouw uit te leggen wat ik zou gaan hechten. Tijdens het hechten gaf de verloskundige aan dat ik een goed techniek had en dat ik goed zag wat en waar ik moest hechten. Tijdens het hechten had ik contact met de vrouw om zeker te zijn dat ze zich comfortabel voelde. Het ging zo goed dat de verloskundige het vertrouwde om even van de kamer te gaan om spullen te pakken. Als er twijfel was zou ik haar bellen. Tegen de tijd dat ik beide labia rupturen had gehecht kwam ze terug, keek ze me aan en zei ‘You are doing really well!’.

Na alle postpartum controles van zowel moeder als de baby was het tijd om afscheid te nemen en de volgende zwangere en haar partner te begeleiden. Echter was het deze dienst rustig en hebben we een aantal uur moeten wachten tot de volgende zwangere zich zou melden.

Na drie uur wachten meldde zich daar een zwangere, 36 weken en 3 dagen, zwanger van haar derde kindje. Ze had aangegeven tijdens de reguliere controles dat ze geen student wilde bij de bevalling. De verloskundige ging met haar het gesprek aan en besloot ze mij een kans te geven. Ik stelde mij voor en vroeg haar wat ze fijn vond dat ik zou doen. Ze vertelde me dat haar grootste angst was dat ze alleen gelaten zou worden. Ik vertelde haar dat ik mijn best zou doen en dat als ik toch even weg moest gaan ik haar zou uitleggen waarom en hoelang ik weg zou zijn. Dit vond ze fijn.

Na het controleren van de baby, het observeren van de weeën en het vaginale toucher kreeg ze een epidurale verdoving. Ze was nog niet ver in haar ontsluiting (3 cm) maar de weeën waren, ondanks het lachgas, niet meer handelbaar. Na de epidurale verdoving was ze in staat om te ontspannen en ging het vlot. Ik besloot langer te blijven omdat ik gezien de situatie haar, zo ver als mogelijk was, graag een positieve ervaring wilde geven. Drie uur na binnenkomst voelde ze persdrang en deed ik een vaginaal toucher: 10 cm! Ik besloot om te beginnen met persen. Na het geven van de instructies ging het snel. Drie persweeën later werd er een prachtig kindje geboren.

Vanwege de prematuriteit moesten we de baby goed monitoren en zorgen dat ze binnen het half uur voeding binnen zou krijgen. Daarna was het tijd voor mij om afscheid te nemen en naar huis te gaan. Voor ik ging pakte ze mijn hand vast en zei: ‘You are the sweetest’.

Met een voldaan en trots gevoel liep ik het ziekenhuis uit.

Ik krijg zoveel leerkansen in dit ziekenhuis en zie mijzelf elke dag een beetje groei als verloskundige (i.o.).

Dit moest ik even delen.

Liefs,

Renske

Kliniek dag

Lieve lezers,

Vandaag heb ik een kliniek dag gehad met de andere Deense studenten die op dit moment ook stagelopen in het ziekenhuis!

Om 09:00 uur startten we de dag met versgebakken broodjes en koffie/thee. Tijdens het ontbijt kregen we tijd om ervaringen met elkaar te delen. Het was fijn om iedereen weer te zien na de introductie van een maand geleden. Als je dienst hebt zie je soms studenten maar is er meestal geen tijd om met elkaar te praten. Het is fijn als je met elkaar positieve ervaringen maar ook de minder leuke ervaringen kunt delen.

Om 09:45 was het voor mij om een presentatie te geven. Dit is een onderdeel van de buitenland stage waarbij je vertelt over de zorg in Nederland en België. Er zijn namelijk overeenkomsten maar ook toch wel veel verschillen! Een van de verschillen waar ik in de eerste week tegenaan liep is de epidurale verdoving. Toen ik tijdens mijn eerste dienst een verloskamer opliep zag ik een vrouw met epidurale verdoving zelf door de kamer lopen en naar de wc gaan. Iets wat ik tijdens mijn voorgaande stages in Nederland nog nooit heb gezien! Het is een mooie manier om een vrouw te mobiliseren wat een gunstig effect heeft op de baring… In een volgende blog ga ik jullie meenemen in de verschillen in pijnverlichting tijdens de baring in Denemarken!

Na mij gaf een andere student een presentatie over pijn tijdens de zwangerschap en bekkenbodem veranderingen tijdens de zwangerschap. Maar omdat dit in het Deens was kon helaas niet alles meekrijgen. Door haar enthousiasme werd ik erg geboeid en hebben we een datum gepland waarbij ze de moeite wil nemen mij alles in het Engels uit te leggen. Super leerzaam en lief!

Inmiddels was het 12:00 toen onze presentaties erop zaten. Het was tijd voor het volgende onderdeel van de dag namelijk een bezoek aan het Gender Museum in Aarhus! Dit museum is meer dan 30 jaar geleden opgericht in een tijd waarin de cultuur en geschiedenis van de vrouw onderbelicht was. Sindsdien is er veel veranderd tussen de verschillende seksen. Tegenwoordig houdt het museum zich bezig met alle gendertypen die er zijn en heeft daarom haar naar veranderd in KØN - Gender Museum Denmark.

Het museum heeft verschillende kamers met verschillende tentoonstellingen waarbij er ruimte is om een eigen kijk te ontwikkelen wat gender voor je betekend. Het museum geeft een beeld over hoe we tegenwoordig denken over de verschillende gendertypen zoals heteroseksueel, biseksueel, homoseksueel, transgender en meer. Ik heb tijdens dit bezoek kennisgemaakt met wel meer dan tien nieuwe gendertypen waarvan ik het bestaan niet wist. Niet alleen is er veel te zien over de gendertypen ook was er een kamer waarbij seksualiteit centraal stond. Tijdens deze tentoonstelling, die mij het meeste is bijgebleven, werden de onderwerpen rondom seksualiteit door de jaren heen weergegeven. Hierbij was de evolutie te zien bij de puberteit, vormen van anticonceptie, masturbatie, het kijken van pornografisch beeldmateriaal, seksuele activiteit etc. Het was niet alleen interessant om daar heen te gaan maar ook leuk om zo met de andere studenten in gesprek te kunnen gaan.

De dag hebben we fijn afgesloten met een koffie en gebakje in de Street Food hal!

Liefs,

Renske

Stortbevallingen

Lieve lezers,

Afgelopen week was een drukke maar zeker een leuke leerzame week!

Maandag mocht ik nog een extra dag slapen omdat ik net uit een reeks van drie nachtdiensten kwam. Dinsdag startte mijn 12-uurs dienst rustig. Om 8:00 werden we gebeld door een zwangere, 37 weken en 3 dagen, dat ze gebroken vliezen had met direct weeën. Omdat het haar eerste kind was gaven we haar adviezen en ze zou over één uur terugbellen hoe het zou gaan. Toen ze vervolgens terugbelde kregen we niet haar aan de telefoon maar haar vriend. De weeën waren intenser geworden maar ze durfde het thuis nog even af te wachten. Als er iets zou veranderen zou ze bellen en deze kant op komen.

In de tussentijd zouden we een andere zwangere beoordelen in verband met ook gebroken vliezen maar hier werden we 20 minuten weg gebeld. De vrouw die ons eerder had gebeld vanwege haar gebroken vliezen had namelijk al persdrang en had de ambulance gebeld. Ze was onderweg en wij moesten haar voor de ingang van het ziekenhuis opwachtten. We pakte onze handschoenen en voor de zekerheid een partusset voordat we naar beneden gingen. Vol adrenaline liepen we naar de beneden. Wat nou als de baby in de ambulance voor de ingang al zou worden geboren?!

Uiteindelijk kwam het niet zover en konden we het redden tot op de verloskamer. Zo'n vijftig minuten na aankomst bij het ziekenhuis werd er een prachtig kindje geboren!

MAAR.. die middag om 16:00 kwam er nog een zwangere binnen, 40 weken en 5 dagen, met weeën. We namen haar mee naar de onderzoekskamer. Ze had duidelijk weeën en moest deze echt wegzuchten. Ze had al 5 cm dus begeleidde we haar naar een verloskamer maar eenmaal op de verloskamer kreeg ze onhoudbare persdrang. We pakte onze handschoenen, belde de assistentie en hielpen mevrouw om op het verlosbed te komen waar ze na acht minuten opnieuw moeder werd van weer een prachtig kindje!

Je zou nu denken dat deze dag al leerzaam genoeg was maar hier hield het niet op. In de twee diensten die volgde heb ik nog 2 bevallingen mogen begeleiden waarvan er één ook zo vlot ging. Gelukkig waren we er snel bij en heb ik tijdens alle bevallingen de baby's zelfstandig geboren laten worden.

Na het bijslapen dit weekend start ik morgen weer met een nieuwe week!

Liefs,

Renske

Eerste Deense baby!

Lieve lezers,

Vandaag heb ik mijn eerste Deens baby geboren laten worden!

Bij aanvang van de dienst kregen we een barende overgedragen van 40 weken en 3 dagen met een ongecompliceerde zwangerschap. Ze had ondanks haar onregelmatige weeën al 8-9 cm. We besloten het voor nu zo te laten omdat de weeën duidelijk wel effect hadden.

Niet veel later werden de weeën duidelijk intenser en besloten we bij haar te blijven om haar door de weeën heen te helpen. Ik zag dat haar lichaam op de top van wee wilde mee persen. We deden een vaginaal toucher om zeker te zijn dat als ze mee wilde persen dit ook goed was. En wat bleek.. Ze had volledige ontsluiting! Ze mocht actief gaan mee persen. Helaas zakte de hartslag van de baby na de wee dat we besloten de supervisor in te schakelen. Ondertussen sloten we het CTG aan om de hartslag goed in de gaten te houden. We stopte met actief persen en wisselde houdingen af. Gelukkig stabiliseerde de hartslag van de baby. Voor de moeder was het moeilijk om niet mee te persen waardoor we dicht bij haar bleven en haar coachte tijdens de wee.

Op een gegeven moment was de persdrang zo sterk aanwezig dat ze het echt niet meer kon wegzuchten en ze instinctief mee begon te persen. De hartslag van de baby bleef goed dus besloten we om zo door te gaan. Tijdens de wee zagen we het hoofdje steeds verder in de vagina komen. Maar toen.. De barende kreeg een sterke wee en toen kwam het hoofdje van de baby. De verloskundige had haar handschoenen nog aan dus voerde snel de damsteun uit zodat ik mijn handschoenen aan kon doen. Door mijn klamme handjes duurde het iets langer ;) Eenmaal de handschoenen aan nam ik het over en mocht ik heel mooi mannetje geboren laten worden.

Na de postpartum controles van moeder en kind was het tijd om afscheid te nemen. Het was een heel leuk koppel om te mogen begeleiden. Ze gaven mij complimenten voor mijn fijne rustige houding, mijn manier van uitleggen en de hulp tijdens en na de bevalling. Deze kan ik toch maar in mijn zak steken!

Ik ga nog even nagenieten van deze bevalling.

Liefs,

Renske