Lieve lezers,

Vanavond heb ik mijn eerste avonddienst gehad en wat een indrukken..

Het universiteitsziekenhuis in Aarhus is een ontzettend groot ziekenhuis met ook een grote kelder. In deze kelder krijg je een kluisje aangewezen waar je spullen in kunt doen en je omkleed. Tijdens de introductie had mijn buddy (vanuit de stage aangewezen) mij een rondleiding gegeven. Ze liet zijn waar ik mijn uniform kon halen, hoe ik het beste naar mijn kluisje kon lopen en vanuit daar naar de afdeling. De eerste dagen komt er zoveel op je af en moet je schakelen naar een andere taal dat je niet alles kunt onthouden.. en dat bleek ook.. ik was namelijk verdwaald in de kelder waardoor ik een drie minuten te laat op de afdeling stond. Ontzettend stom en vooral vervelend maar de mensen zijn hier zo lief en hadden begrip voor het feit dat het mijn eerste dienst was.

Eenmaal op de afdeling liep ik naar mijn begeleidende vroedvrouw en bespraken we hoe we het vandaag gingen aanpakken. Ik zou haar volgen en waar het kon handelingen uitvoeren zodat ik tijd kreeg om te wennen aan de werkwijze van het ziekenhuis.

Samen zouden we de zorg dragen over een vrouw die in arbeid was. Bij de start van de dienst (15u) had deze nullipara van 41 weken al 10 centimeter ontsluiting sinds 14 uur. Alleen had de vroedvrouw van de dagdienst geconstateerd dat het hoofd van de baby nog wel hoger in het bekken zat en dat de positie van de baby niet voelbaar was voor haar. Na kennismaking met de ouders maakte we een plan voor de avond.

We gaven haar nog even tijd in de hoop dat ze persdrang zou krijgen. We wisselde houdingen af maar helaas deed dit niks. Na het vaginaal toucher constateerde we dat de hoofd van de baby voorbij de spinae was gekomen maar de positie van de baby niet voelbaar was. Omdat er iets moest gaan gebeuren besloten we (na 3 uur volledige ontsluiting) te gaan persen voor 15 minuten. Dit deed niks. De supervisor werd gebeld en constateerde wat wij ook hadden gevoeld. De gynaecoloog kwam, maakte een echo voor de positie van de baby en voerde een vacuümextractie uit. Nadat de baby was geboren volgde een fluxus. Snel werden alle stappen ondernomen waardoor deze snel onder controle was. De ouders en de baby konden gaan bijkomen van de bevalling.

Nadat we afscheid hadden genomen van het gezin zat de avonddienst erop en mocht ik mij gaan omkleden in de kelder. Ik nam de trap naar de kelder en je raad het misschien al.. ik was opnieuw verdwaald. Ik keek op de plattegrond en in mijn notities (die ik had gemaakt tijdens de rondleiding) en begon te lopen. Na 40 minuten lopen kwam ik bij mijn kluisje aan.. Tijd om naar huis te gaan.

Welterusten!

Liefs,

Renske